Τραύματα οφθαλμού και περιοφθαλμικής περιοχής

H περιοφθαλμική περιοχή καθώς και ο οφθαλμικός βολβός είναι θέσεις ιδιαίτερα επιρρεπείς σε τραυματισμούς με πολλούς διαφορετικούς μηχανισμούς, όπως μηχανικούς, θερμικούς, χημικούς ή ακτινικούς. Από ανατομικής απόψεως τα μηχανικά τραύματα του οφθαλμικού βολβού διακρίνονται σε επιφανειακά (τοιχωματικά), κλειστά (χωρίς ρήξη των τοιχωμάτων του βολβού), διαμπερή ή διατιτραίνοντα (σε περίπτωση διάνοιξης των τοιχωμάτων του βολβού). Τα μηχανικά ιδιαίτερα τραύματα μπορεί να απαιτήσουν χειρουργική αποκατάσταση των ιστών που έχουν υποστεί ρήξη και οι επεμβάσεις αυτές συχνά πραγματοποιούνται υπό γενική αναισθησία. Ωστόσο ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ακεραιότητα του βολβού είναι οι χημικές κακώσεις, δηλαδή η επαφή του βολβού με διάφορες χημικές ουσίες, μεταξύ των οποίων οι πιο επικίνδυνες είναι οι βάσεις (αλκάλεα). Στην περίπτωση των χημικών κακώσεων προέχει η απομάκρυνση και εξουδετέρωση του χημικού παράγοντα με πλύσεις του ματιού και η υποστήριξη του βολβού στη συνέχεια με αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα ενώ και εδώ είναι πιθανή η διενέργεια επεμβάσεων αποκατάστασης. Εξάλλου, ο τραυματισμός της περιοφθαλμικής περιοχής μπορεί να συνοδεύεται από αιμάτωμα, κάταγμα οστών οφθαλμικού κόγχου, διατομή των βλεφάρων ή/και διατομή του δακρυικού σωληναρίου, για τα οποία μπορεί επίσης να απαιτηθεί χειρουργική αποκατάσταση. Γενικά τα οφθαλμικά και περιοφθαλμικά τραύματα μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες ως προς τη διατήρηση της όρασης με ανάπτυξη πολλών μετατραυματικών επιπλοκών, όπως λοίμωξη, αποκόλληση αμφιβληστροειδή, θόλωση κερατοειδή, μετατραυματικό γλαύκωμα και άλλα.